trąbić

trąbić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, trąbićbię, trąbićbi, trąbićbiony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dmąc w trąbę lub w trąbkę, powodować powstawanie dźwięku; grać na trąbie lub trąbce': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trąbić głośno, donośnie. Hejnalista trąbi z wieży. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'rozgłaszać coś, rozpowszechniać wiadomości; rozsiewać plotki': {{/stl_7}}{{stl_10}}Cały dzień trąbiła to swoim sąsiadkom. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'powtarzać coś wielokrotnie, głośno, naprzykrzając się tym komuś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tyle razy trąbiłem ci o tym, a ty ciągle zapominasz. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o pojazdach, kierowcach: dawać sygnały dźwiękowe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Włączył się alarm i samochód trąbił aż do przyjścia właściciela. W tym rejonie nie wolno trąbić. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}trąbić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}– zatrąbić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'grać jakiś utwór na trąbie lub trąbce': {{/stl_7}}{{stl_10}}żołnierz trąbi pobudkę. Zatrąbić odwrót. Hejnalista zatrąbił hejnał. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o kierowcy: dawać klaksonem krótkie, zwykle ostrzegawcze sygnały dźwiękowe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trąbić na niesfornych przechodniów. Zatrąbił, by mu otworzono bramę. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}trąbićIII {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}– wytrąbić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'pić czegoś dużo, zwykle alkoholu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Trąbić piwo, wódkę. Wytrąbić kilka kufli piwa. Wytrąbić dzbanek mleka. {{/stl_10}}